Ο καρκίνος ως νοσολογική οντότητα δεν είναι των τελευταίων χρόνων εύρημα, αλλά υφίσταται από τους αρχαιότατους χρόνους, όπως διαπιστώνεται από τον καθηγητή και Ακαδημαϊκό Αριστ. Κούζη (1872-1961), ο οποίος διερεύνησε τα έργα των αρχαίων Ελλήνων ιατρών Ιπποκράτους, Γαληνού, Διοσκορίδου, Ρούφου, Αρεταίου, Ορειβασίου, Αετίου κ. ά. Στη μελέτη αυτή, που είχε λάβει και το Συμβουλίδειο βραβείο του 1902, καταθέτει τα αποτελέσματα της έρευνάς του σχετικά με τις αντιλήψεις τους για τον καρκίνο.

  Τεκμηριώνεται ότι οι αρχαίοι Ελληνες ιατροί, που έδωσαν και το όνομα στην πάθηση αυτή, γνώριζαν πολλά για τον καρκίνο. Χαρακτηριστικά ο Αριστ. Κούζης γράφει στο Επίμετρον, σελ. 92, «Απ' αυτού του Ιπποκράτους τα πάντα παρετηρήθησαν και θαυμασίως περιεγράφησαν προκειμένου περί καρκίνου η τε μολυσματικότης και η νομή, η υποτροπή του καρκίνου και αι μακροσκοπικαί παθολογικο-ανατομικαί αλλοιώσεις, τα κυριώτερα των συμπτωμάτων και αι απαρχαί της καταλλήλου εξαιρέσεως του νεοπλάσματος μετά των ριζών αυτού από των υγιών ιστών».

  Η μελέτη είχε κυκλοφορήσει πριν από εκατό και πλέον χρόνια και ήταν δυσεύρετη ακόμη και στις Βιβλιοθήκες. Για τον λόγο αυτό επανεκδόθηκε με επιμέλεια-εισαγωγή-ευρετήριο από τον Δρ. Δημ. Καραμπερόπουλος, ώστε να γίνει κτήμα πάλι των ιατρών και όλων εκείνων, που ενδιαφέρονται για το θέμα.

  Η επανέκδοση συμπληρώθηκε με: α) το Ευρετήριο ονομάτων προσώπων και πραγμάτων της μελέτης, που θα αποτελεί απαραίτητο βοήθημα στους αναγνώστες και μελετητές, β) ένα εισαγωγικό κείμενο για τον Αριστ. Κούζη, ο οποίος είχε ασχοληθεί με τον καρκίνο και ήταν ο ιδρυτής του Ελληνικού Αντικαρκινικού Ινστιτούτου και του Νοσοκομείου «Αγιος Σάββας» και γ) την εργογραφία του Αριστ. Κούζη στην Ιστορία της Ιατρικής, η οποία ανέρχεται, από όσο έχει δείξει η μέχρι τώρα έρευνά, στα ογδόντα τέσσερα έργα.

  Στην αρχή του βιβλίου παρατίθενται δύο χαρακτηριστικές ρήσεις του Αριστ. Κούζη, που διαλέχτηκαν από τον επιμελητή της έκδοσης: «Ευχηθώμεν όπως ταχέως εξακριβωθή το παραγωγόν αίτιον του καρκίνου και η κατ' αυτού βοήθεια, από ελληνικού μάλιστα εργαστηρίου» και «Οσον και αν φαίνηται μεγάλη και αιφνιδία ανακάλυψις τις ουσιώδης...πάντοτε όμως είναι επακόλουθος μερικοτέρων ανακαλύψεων γενομένων υπό των παλαιοτέρων».

  Το βιβλίο εντάχθηκε στη σειρά «Βιβλιοθήκη Ιστορίας της Ιατρικής», της οποίας υπεύθυνος είναι ο Δρ. Δημ. Καραμπερόπουλος και του οποίου η μελέτη «Η ιατρική ευρωπαϊκή γνώση στον ελληνικό χώρο, 1745-1821», Αθήνα 2003, αποτέλεσε την αρχή της σειράς αυτής.

-------------------------------------------------------------

Βλ. Αρχεία Ελληνικής Ιατρικής, «Βιβλιοπαρουσίαση», τόμ. 21, τεύχ. 4, 2004, σελ. 399-400