Στη συνέχεια γίνεται αναφορά τα έργα του: Α) Διατριβή εις Θουκυδίδην και εις κατ' αυτόν Ιστορίας Επιτομή, Βιέννη 1799, Β) Επιστολή, που δημοσιεύεται στη διδακτορική διατριβή του Ηπειρώτη ιατρού Παναγιώτου Νοκολαϊδου Antylli veteris chirurgi Τα Λείψανα, Αλλη 1799. Γ). Επιγράμματα, δεκαπέντε το αριθμό, που δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό του ιατρού Δημητρίου Αλεξανδρίδη Φιλολογικός Τηλέγραφος και Δ) «Περί ζυμώσεως».
  Γίνεται αναλυτική παρουσίαση του κειμένου «Περί ζυμώσεως»του ιατρού Μανουήλ Σαρή Τενεδίου, που ο Ανθιμος Γαζής του το ζήτησε για το βιβλίο του «Γραμματική των φιλοσοφικών επιστημών», Βιέννη 1799, για να περιέχει τις πρόσφατες γνώσεις της Χημείας, που εκείνα τα χρόνια είχαν παρουσιασθεί στην Ευρώπη. Αναφέρει τα είδη των ζυμώσεων (της οινώδους, οξωδους, σηπτικής ζυμώσεως, τάγγης, ευρώτος, άρτου), τη χημική αναλυση του οξικού οξέος, τονίζοντας ότι πρώτος ο «αθάνατος Λαβουαζιέρος» έδειξε την ανάλυση αυτή. Επίσης, τη συμμετοχή του οξυγόνου ως απαραίτητου στοιχείου στην αναπνοή, που πρίν από λίγα χρόνια είχε παρουσιασθεί από τον Λαβουαζιέ. Αναφέρει τα «αντισηπτικά», και συμβάλλει στη δημιουργία της νέας ελληνικής επιστημονικής ορολογίας με τους όρους: «ανθρακικόν οξύ», «υδρογόνον», «στεατικόν οξύ», «οξικόν οξύ», «οξυγόνον», «χημική συγγένεια». Επίσης, για την ονοματολογία των χημικών ενώσεων προτείνει τις καταλήξεις, όπως «-ικον»και «-ώδες»για τα οξέα και «-ιας» και «-ίτης» για τα άλατα. Στην εργασία καταχωρίζονται οι νέες λέξεις που εντοπίσθηκαν στο κείμενο του Μανουήλ Σαρή Τενεδίου καθώς επίσης και η βιβλιογραφική τεκμηρίωση των γραφομένων του.

Στο τέλος του βιβλίου παρατίθεται φωτομηχανικά το κείμενο «Περί ζυμώσεως», για να είναι προσιτό στους μελετητές και προστέθηκε το Ευρετήριο του κειμένου καθώς και ενα Γλωσσάριο.