Σεβαστέ μας θείε Στέφανε Τάσιο,

Μαζί με τις δεήσεις της εκκλησίας και τις ευχές όλων των παρευρισκομένων
δέξου τούτα τα λίγα λόγια ως εκδήλωση τιμής και ευγνωμοσύνης,
για τα προτερήματά σου, ξεχώρισμα στον ανθρώπινο περίγυρό σου,
και εντυπωσιασμός σε μας τους νεώτερους.

Οι αρετές σου θα 'ναι δίδαγμα στα υπέροχα,
από τα τρία σου παιδιά, εγγόνια σου
και αρκετοί ακόμη που σε γνώρισαν θα τις διηγούνται
στα δικά τους εγγόνια
για να 'ναι παράδειγμα, να σμιλευθεί ο χαρακτήρας τους,
να αναδεικνύονται οι αιώνιες αρετές της ελληνικής ψυχής.

Η εργασία ήταν για σένα η φυσιολογική έκφραση της ζωής,
χαρά δημιουργίας,
για αυτό και ήσουν αληθινός.
Δεν υπήρχαν για σένα ώρες ραχατιού,
τάχα εκδήλωση σωστή για μερικούς,
ενώ έκφανση παθολογική της ζωής αποτελεί.
Σαν το γερό παιδί που είναι δημιουργία συνεχής όλη του η ημέρα,
ζωτικότητα που μετατρέπεται αργότερα στα νιάτα του σε εργασία,
για να αποδώσει για τη ζήση του, για την οικογένειά του και για την πρόοδο της κοινωνίας,
και η δική σου πορεία στη διαδρομή της ζωής σου παράδειγμα ταιριαστό αποτελεί.

Μετά τα τραγικά χρόνια
της Κατοχής και του Εμφυλίου,
με την αδάμαστη ψυχή σου στην πάλη της ζωής ρίχτηκες,
με εργατικότητα, με πείσμα,
με σωφροσύνη για πρόοδο και δημιουργία.

Σύντροφος, συμπαραστάτης συν-δημιουργός στη ζωή σου
ήταν από το 1950 η θεία μας Σοφία Τάσιου το γένος Καραμπεροπούλου, από τα ένδοξα χώματα της γενέτειρας του Ρήγα,
το Βελεστίνο καταγόμενη,
και προχωρήσατε μαζί στη ζωή με αγάπη με δημιουργικότητα.

Στις κοινωνικές σου σχέσεις σε χαρακτήριζε η ευπρέπεια, η σοβαρότητα, η σωφροσύνη, που εμείς οι νεώτεροι προσέχαμε τις αρετές σου αυτές του χαρακτήρα σου και παραδειγματιζόμασταν.

Η συμμετοχή σου στα Κοινά διακρίνονταν από σοβαρότητα, ήθος και φιλαλήθεια.

Σε χαρακτήριζε γενικότερα η φιλομάθεια. Ζώντας εδώ στη ξακουστή Ζαγορά και αντικρίζοντας το Σχολειό του Ρήγα, πού 'ναι λίγα μέτρα πιο πέρα από το σπίτι σου,
προσπαθούσες να γνωρίσεις τα σχετικά με τη ζωή και τις ιδέες του Ρήγα.

Παρακολουθούσες τις εκδηλώσεις, τα Διεθνή Συνέδρια
που διοργανώναμε στη γενέτειρά του, το Βελεστίνο.
Συμμετείχες ενεργά στις συζητήσεις για τη ζωή και το έργο του,
δείγμα κι' αυτό της αγάπης σου για το μεγάλο τέκνο της Φεραϊκής γής
που της γνώσης τα θεμέλια τα έβαλε εδώ στη υπέροχη εύκαρπη γη της Ζαγοράς, στο ονομαστό ΕλληνοΜουσείον με τους διακεκριμένους διδασκάλους του.

Γίνεσαι οδηγός στη ζωή μας, μας δείχνεις τον τρόπο να πορευτούμε,
τις αιώνιες ελληνικές αξίες που εσύ υπηρέτησες,
να τις αντιτάξουμε στις άθλιες καταστάσεις, που βιώνουμε της καινούργιας κατοχής, που εξ αιτίας της αφροσύνης των αρχόντων μας καταντήσαμε να γίνουμε εμείς οι περήφανοι Έλληνες περίγελως του κόσμου.

Δεν πρόκειται όμως η φύτρα η ελληνική να σβύσει, όσο θα υπάρχουν Ελληνες με τις δικές σου αρετές, την εργατικότητα, το ήθος, τη σωφροσύνη, την ευπρέπεια. Και είναι πολλοί σαν και σένα.

Σεβαστέ μας θείε Στέφανε Τάσιο, η μνήμη σου θα μας συντροφεύει και θα μας ενισχύει στην πάλη της ζωής, να ακολουθούμε την σωστή πορεία σου, της προσφοράς, και της πίστης στις αξίες της πατρίδας μας.

Η μνήμη σου παντοτεινή.

Δημήτριος Καραμπερόπουλος