Στη συνέχεια παρουσιάζεται η κατάσταση της Τσαριτσάνης στα τέλη του 18ου και αρχές 19ου αι., που τότε αποτελούσε μιά ακμάζουσα πόλη, οικονομικά και πνευματικά, όπου μάλιστα έζησαν και περιώνυμοι ιατροί, όπως ο ιατροφιλόσοφος Γεώργιος Σακελλάριος και ο Μιχαήλ Περδικάρης. Την εποχή αυτή έγιναν προσπάθειες ανεγέρσεως Νοσοκομείου στην Τσαριτσάνη, όπως συμπεραίνεται από την αλληλογραφία των ετών 1802-1817 του Διδασκάλου του Γένους Κωνσταντίνου Οικονόμου του εξ Οικονόμων, που πρόσφατα έχει εκδοθεί από την Ακαδημία Αθηνών. Για την ανέγερση του Νοσοκομείου έδειξε ενδιαφέρον και ο εκ Τσαριτσάνης καταγόμενος Μητροπολίτης Πισιδίας Κύριλλος, ο οποίος στα 1793 γνωστοποιεί την πρόθεσή του να στείλει στη γενέτειρά του ένα χρηματικό ποσό 8.000 γρόσια για αγαθοεργούς σκοπούς, στους οποίους περιελάμβανε και «σπιτάλι και ξενοδοχείο». Μάλιστα, η ενέργεια αυτή ευαισθητοποίησε και έναν άλλον Τσαριτσιανιώτη, ο οποίος άφησε 2.000 γράσια «εις το σπιτάλι οπού μέλει δια να οικοδομηθή». Κατά το 1803, ο Κύριλλος Πισιδίας υπόσχεται άλλα 1.000 γρόσια ενώ δίνει και οδηγίες για το πώς θα διαμορφωθεί η οικοδομή του Νοσοκομείου με σεβασμό στο περιβάλλον. Κάνει σύσταση, όπως τα επι πλέον χρήματα για την ανέγερση του Νοσοκομείου συλλεχθούν από εράνους στην Τσαριτσάνη. Ομως, το 1805, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Κωνσταντίνος Οικονόμου, «αι καιρικαί συνθήκαι», που οφείλονταν ίσως στην κακή διοίκηση του Αλή Πασά, στην υποτίμηση του νομίσματος, στην παρακμή της βιοτεχνίας, είχαν ως αποτέλεσμα να αναβληθεί η ανέγερση του Νοσοκομείου, και τελικά τα χρήματα δόθηκαν για άλλους σκοπούς. Ετσι, η προσπάθεια αυτή δεν ευοδόθηκε.

  Και αργότερα, επίσης, μετά μισό αιώνα η επιθυμία του ιδίου του Κωνσταντίνου Οικονόμου του εξ Οικονόμων, ο οποίος είχε αφήσει κληροδότημα για την ανέγερση Νοσοκομείου στη Τσαριτσάνη, δεν πραγματοποιήθηκε. Οι Τσαρτσανιώτες δεν προθυμοποιήθηκαν στην ανέγερση του Νοσοκομείου και αντ' αυτού προτείνανε τη σύσταση ενός Κοινοτικού Ιατρείου: «αντί Νοσοκομείου προσδιορισθή οίκημα τι, ένθα ενδιαιτώμενος επιστήμων ιατρός... και λαμβάνων τον μισθόν αυτού εκ των τόκων του κληροδοτήματος, παρέχει εν ανάγκη τοις αληθώς πτωχοίς και απόροις τα φάρμακα δωρεάν...».

  Διαπιστώνεται ότι κατά την προεπαναστατική εποχή στην περιοχή της Θεσσαλίας, στην Τσαριτσάνη γίνανε προσπάθειες για την ίδρυση Νοσοκομείου, μέσα στο πνεύμα της εποχής και της προσφοράς της εκκλησίας, που όμως δεν έφεραν αποτέλεσμα.