 Στην αρχή της εργασίας αναφέρεται η κατάσταση που επικρατούσε ιδίως στην Ευρώπη σχετικά με τη σίτιση του βρέφους με γάλα αγελάδος, αντικαθιστώντας το μητρικό θηλασμό. Σ' αυτήν την κατάσταση εναντιώνονται και Ελληνες συγγραφείς όπως ο ιατρός Πέτρος Ηπήτης, ο οποίος δημοσιεύει δύο άρθρα στο σημαντικό προεπαναστατικό περιοδικό «Ερμής ο Λόγιος», 1816 και 1816 για την ενημέρωση των Ελλήνων γονιών. Τονίζει ότι «η φυσική τροφή του νεογεννηθέντος είναι το μητρικόν γάλα» και πως «μήτε το των ζώων, μήτε της βυζάστρας το γάλα δύναται να εκπληρώση ακριβώς την έλλειψιν του μητρικού». Αναφέρει ότι οι πρώτες σταγόνες του μητρικού γαλάκτος μετά τον τοκετό ονομάζεται «κολόστρον ή τροφαλίς», που βοηθάει στην αποβολή του «μηκωνίου». Συνιστά να θηλάζουν αμέσως το νεογέννητο και θεωρεί πρόληψη και σφάλμα να αφήνουν νηστικό το μωρό ή να του προσφέρουν «νερόν ζαχαρωμένον». Αναφέρεται στη συχνότητα του θηλασμού, και στη διάρκειά του μέχρι τον όγδοο μήνα για «δυνατά παιδία και δώδεκα για τα αδύνατα». Τονίζει ότι δεν πρέπει να θηλάζει πέρα από τον δωδέκατο μήνα γιατί προδιαθέτει τα βρέφη «εις ραχίτιν ή χοιράδας». Ακόμη, κάνει γνωστό ότι η ποιότητα του μητρικού γαλακτος «ποικίλλει κατά τας περιόδους και περιστάσεις» και για την ποιότητα του δεν χρειάζεται η «αγοραία δοκιμή», αλλά θα κρίνει ο «μαιευτήρ ή ο εξησκημένος ιατρός» την ποιότητα του γάλακτος από την καλή κατάσταση του βρέφους.
Αναφέρεται στη διατροφή της θηλαζούσης μητέρας καθώς επίσης επισημαίνει τις παθολογικές καταστάσεις, που δυνατόν να συμβούν στη γυναίκα από την αποφυγή του θηλασμού, καθώς και στο ίδιο το μωρό. Ακόμη, συνιστά να συνεχίζεται ο θηλασμός και όταν η μητέρα έχει έμμηνο περίοδο ή καταστεί πάλι έγκυος, τονίζοντας χαρακτηριστικά, ότι η θηλάζουσα δεν θα εμποδίζεται από «της απολαύσεως του έρωτος». Δίνει οδηγίες για τον απογαλακτισμό, όπως επίσης αναφέρει τις παθολογικές καταστάσεις κατά τις οποίες θα πρέπει να απαγορεύεται ο θηλασμός από μητέρα και να δίνεται σε βυζάστρα, η οποία θα πρέπει να εξετάζεται από τον ιατρό, για να είναι βέβαιο ότι έχει τα απαραίτητα στοιχεία για το θηλασμό. Και σε περίπτωση αδυναμίας ευρέσεως βυζάστρας, τότε συνιστά να του δοθεί «ζώων γάλα ή με μικτήν τροφήν», τονίζοντας ότι το γάλα της αγελάδος θα πρέπει να αραιώνεται διότι είναι «πλέον βουτυρώδες και τυρώδες».
|
Επικοινωνία
Εκτύπωση 
English