Στο πρώτο μέρος, ο συγγραφέας αναφέρει τη μέχρι τότε δοκιμασθείσα, με μικρά αποτελέσματα, μέθοδο του ευλογιασμού, με υγρό από φλύκταινες της ευλογιάς, που αντικαθίσταται τώρα από την παρουσιασθείσα στην Αγγλία από τον Ed. Jenner, (1749-1823) μέθοδο εμβολιασμού με υγρό από τις φλύκταινες των αγελάδων, στην εργασία του «An inquiry into causes and effects of the variolae vaccine», 1798. Τονίζεται ότι η νέα μέθοδος του εμβολιασμού θα πρέπει να εφαρμοσθεί και στα παιδιά του ελληνικού χώρου για να προστατευθούν από την ευλογιά, η οποία εξαφάνιζε, όπως σημειώνεται «το εκτημόριον του ανθρωπίνου γένους», δηλ. περίπου 17%. Μνημονεύονται οι χώρες όπου με τη συμμετοχή της πολιτείας και των διασήμων ιατρών της εποχής εφαρμόζεται συστηματικά ο εμβολιασμός. Στον ελληνικό χώρο ήδη είχε αρχίσει να εφαρμόζεται από το 1800.

  Στο δεύτερο μέρος δημοσιεύεται η εργασία του Lud. Careno (1761-1818), σχετικά με την αποτελεσματικότητα της νέας μεθόδου. Μάλιστα, για ενίσχυση των επιχειρημάτων δημοσιεύεται και στατιστικός πίνακας θανάτων παιδιών από την ευλογιά στην Βιέννη, από το 1790 έως το 1803, όπου δείχνεται η εντυπωσιακή πτώση του αριθμού θανάτων από ευλογιά μετά το 1800, που άρχισε η εφαρμογή του νέου εμβολίου.